01-08-2018 Black Smith Fork

https://www.recreation.gov/camping/campgrounds/251565

1-8-19

Onze boosheid was al weer gezakt en we besloten om Om te denken. Het geld kregen we niet terug en als we deze plek als camping zagen was het riant. We maakten het beste er maar van. Ik nam nog wel contact op met het rangerstation en legde uit van de kakkerlakken en de dode muis. Ze vonden het vervelend voor ons en zouden iemand sturen om het op te ruimen. Het klopte dat er veel kevers zaten, het waren geen kakkerlakken. Muizen waren er ook, niet prettig nee. 

We reden naar Ogden naar het Union station museum. Dit is een museum met oude treinen, auto’s en geweren. Echt een mannending dus. Voordeel voor de vrouwen was dat we daarna gingen shoppen bij de Ross. Dat maakt dat een museum met mannendingen ineens niet ze heel erg meer is.

We bekeken eerst de oude treinen die buiten stonden. Daar was ook een gepensioneerde vrijwilliger (Robert) die ons uitleg gaf hoe het destijds ging in de posttrein. Hij had een verhaal over Mary in 1910. Haar vader had haar oma beloofd om met het kind langs te komen. Echter hij had geen geld. Hij vroeg aan de postbeambte af hij haar met de posttrein mee mocht sturen. Geen punt. Men plakte postzegels op Marys’s jasje en zo kon ze mee. Haar oma wist van niets (er was geen telefoon), maar was dolblij dat het kind ineens voor haar stond. Tja, dan gaat het nu toch wel wat anders.

Daarna gingen we naar binnen en kochten intreekaartjes. Ik vroeg of we studentenkorting konden krijgen, nee, helaas. Maar we kregen wel korting als de kinderen jonger waren dan 18. Ik grapte dat we er drie hadden die net 18 waren. Ze gaf ons 4 kinderkaartjes en 3 volwassenen. Lars en ik keken elkaar aan en haalden de schouders op, ook goed. We kregen een stempel op onze handen en gingen het museum in. Daar troffen we onze Robert van buiten ook weer. Hele verhalen had hij over de treinen. Er kwam een tweede vrijwilliger bij en die maakte zelf muntjes van een penny. Richard en Fenna kregen er een. Uiteindelijk konden we weer door en bewonderden de modeltreintjes en de prachtige oude auto’s. Als laatste gingen we naar boven naar de geweren kijken. Daar troffen Bill. Ook hij was vrijwilliger en wilde al zijn kennis aan ons overdragen. Dit was het Browning museum en we kregen uitleg over meneer Browning zelf, maar ook over het ontstaan van zijn bedrijf. Bill gaf ons een rondleiding van zeker 1,5 uur en stond bij ieder geweer stil. De mannen vonden het geweldig en stelde Bill veel vragen. Dat stimuleerde Bill weer om andere geweren te tonen. Er waren geweren bij die wel 1 miljoen dollar kosten, zo kostbaar waren ze. Om half drie gaf Bill aan dat hij naar huis ging om te lunchen. Hij was blij om zo’n enthousiaste groep mensen te treffen. We bedankten hem voor zijn uitleg en waren intussen wel aan een versnapering toe. 

We liepen Ogden in om ergens een ijsje te eten. Fenna wilde ons daarop trakteren. Voorzichtig vroegen we wat één bolletje koste. Wathhhhh, 4 dollar per bolletje!! Echt niet dan halen we straks wel een ijsje bij de Walmart. Bij de Ross konden we uitstekend slagen en verwisselden de dollars gemakkelijk van eigenaar. Op de terugweg naar het huisje stopten we even om in het water te plonsen. De jongens gooiden nog stenen in het water en daarna reden weer terug naar het huisje. Daar was de ranger langs gekomen en had wat kleine presentjes voor ons achtergelaten met een excusesbrief. Hij gaf aan dat hij het huisje schoongemaakt had. De dode muis was inderdaad weg, maar de kevers hadden weg in het huisje alweer gevonden. Nou, ja de geste was goed.

De jongens maakten een vuurtje en Richard kookte een maaltijd. Ik waste af in het donker met het water uit de rivier. En toen gingen de luikjes om 22.00 uur dicht…..

31-07-2019 Black Smith Fork

https://www.recreation.gov/camping/campgrounds/251565

31-7-19

Nog wat slaapdronken liep ik naar de bearlocker om mijn toilettas eruit te halen. Behalve voedsel zijn beren ook dol op mijn deo en dagcrème. Het is maar waar je zin in hebt, zullen we maar zeggen. Terwijl ik daar naar toe liep zag ik een elk op 2 meter afstand van de bearlocker staan grazen. Ik besloot om eerst naar het toilet te gaan. Toen ik terugkwam stond hij daar nog steeds en had niet de intentie om te vertrekken. Omdat er overal waarschuwingsbordjes hangen om deze kolossen niet te benaderen, bleef ik op afstand. Richard maakte Juul, Jessie en Lars wakker omdat ze dichtbij sliepen. Juul stak zijn hoofd uit de tent en schrok zich rot. Lars had zijn telefoon in de hand en maakte (waarschijnlijk) de foto van zijn leven. Juul op de voorgrond, kijkend naar de elk en de elk kijkend naar Juul. Echt een geweldige foto!!!!!! Uiteindelijk besloot de elk elders te grazen, en konden we in de bearlocker om ontbijt klaar te maken en tanden te poetsen. 

We pakten onze tentjes in en namen afscheid van Yellowstone. Wat hebben we hier toch weer genoten van deze surrealistische plek. We kunnen er nog steeds niet over uit hoeveel wilde dieren we gezien hebben. In 1 woord: fantastisch.

Onze eerste stop was Grand teton (Lunch tree hill). We maakten er een korte wandeling en dronken er koffie. We hadden even contact met het thuisfront en ik kreeg van Cheryl het advies om Fenna cranberrysap te laten drinken. Helaas hadden ze dat daar niet, maar de aardige kassière haalde uit de personeelskantine een glas. Erg lief.

De volgende stop was T.A. Moulton Barn. Deze schuur had ik op Google earth gevonden. Ik wilde hier graag een foto maken. Blijkbaar hebben ze in China deze plek ook ontdekt want er liepen genoeg Chinezen. Compleet met parasol (je zou maar eens bruin worden) en doeken voor de mond (je zou maar eens een stofje binnen krijgen). Blijkbaar niet een echt resistent volk.

De laatste stop was de verplichte bij het toegangsbord van het park. Daar maak ik de kids altijd weer blij mee ?.

Daarna begonnen we aan de lange reis naar ons huisje in de bossen. Via een karrenpad van minstens 10 km, kwamen we aan. Het huisje en de plek zagen er van buitenaf fantastisch uit. Ik zeg nadrukkelijk van buitenaf…. Eenmaal binnen werden we welkom geheten door heel veel kevers. Ze zaten overal, op de grond, de muren, de gordijnen en het plafond. Verder vonden we in een kast een dode muis in een klem. Nu hebben we in onze buurt best wel veel last van muizen (het voordeel van een beetje buitenaf wonen), maar hier is dit toch anders. Daarbij lag de muis er al een tijdje en rook niet echt fris. Verder was het huisje zeer vies. Ik weet niet of er nog iemand moet eten, dus ik laat de details maar achterwege. Ik maakte er foto’s van om een klacht in te dienen. We kwamen er ook achter dat we het toilet moesten delen met iedereen die hier voorbij komt. Blijkbaar is het hier een gewoonte om op het toilet van de buren te gaan zitten kakken. Rare gewoonte overigens, vinden wij.

In ieder geval besloten we om de tenten voor vannacht op te zetten en hier morgen niet te blijven. We reden naar Logan en gingen bij de Panda Expres eten en plannen smeden voor morgen. Richard wist een museum, en ik een mooie wandeling. We belden naar rec.gov. om door te geven dat het huisje knudde was. De dame van rec.gov vertelde dat ze niets voor ons kon doen. Ja, die kakkerlakken en de dode muis…..nee, bah dat was niet leuk nee. Ze kon ons maar 50 dollar terug geven en de zaak cancelen. Ik gaf aan dat dit maar een fractie van de huurkosten waren en ik het er niet mee eens was. We moesten naar de host (die er niet is hier) en reclameren bij Logan Ranger station. Na 16 minuten duur bellen (ik kan blijkbaar wel bellen naar de USA, raar maar waar) liet ik het erbij. We reden weer terug naar ons huisje en doken de tenten in. Toen ik niet sliep stopte er een auto. Een familie dook “ons” toilet in. In ben intussen het gezeik zat!

30-07-2019 Yellowstone

https://www.yellowstonenationalparklodges.com/stay/camping/ Bridge Bay campground

30-7-19

Jessie en Lars hadden de eerste nacht op de camping in Yellowstone, een groot dier naast hun tent gehoord. Wat het geweest was wisten ze niet, Jessie was in ieder geval goed geschrokken. Ze kregen gisterenavond van Richard de sleutel van de auto. Zo konden ze in geval van nood in de auto slapen. Vannacht hadden Fenna en Fabrice iets gehoord. Het stond te grazen langs hun tent. Intussen denken we dat het een elk geweest moest zijn. Die komen namelijk geregeld op de camping. Hoe gaaf dat deze grote kolossen s ’nachts naast onze tenten grazen. 

Vanochtend sliepen we een beetje uit. Richard bakte brood op het vuur wat we aten met kaas en jam. Fenna had al een tijdje last van een blaasontsteking en mijn oude antibioticum die ik al 9 jaar hiervoor meesleep, werkte helaas niet. We hadden eerder geen mogelijkheid om naar een arts te gaan omdat we in te onherbergzaam gebied zaten. Nu in Yellowstone konden we gebruik maken van de faciliteiten op het park. Hierbij hoort ook een eerste hulp oftewel een medisch centrum.  Het is namelijk nogal ver weg om buiten het park medische hulp te zoeken. Fenna werd uitgebreid onderzocht en kreeg inderdaad te horen dat ze een blaasontsteking had. We kregen medicijnen mee die volgens de arts al heel erg oud waren, maar erg goed zouden werken. Ik dacht: nou ouder dan 9 jaar over datum kan bijna niet. We hopen maar dat Fenna snel van de klachten af is.

Omdat het medische centrum nog gesloten was besloten we vooraf een wandeling te doen naar Clearlake. De wandeling begon bij Arist point en toen naar Lily pad lake en toen naar Clearlake, via de meadows. Zonder overdrijven is dit tot nu toe de mooiste wandelroute. Je loopt langs de Grand Canyon van Yellowstone, twee watervallen (upper en lower), de meertjes en via de meadows weer terug naar de parkeerplaats. Onderweg sloot een ouder paar aan. Ze durfden niet alleen te lopen in verband met de beren. Het was werkelijk prachtig.

Hierna dus naar de arts. Daarna gingen we naar Hayden Valley en hoopten daar wild te kunnen zien. Onderweg kwamen we in een flinke file terecht. Balen. Het bleek dat de oorzaak een kudde bizons waren die niet van de weg af wilden. Na drie kwartier was de ranger het zat het ging al rijdende in zijn auto met een wapperende plastic zak achter de kudde aan. We waren de eerste auto in de file en konden volop genieten van dit schouwspel. De kudde koos het hazenpad. 

Bij de Hayden Valley hebben we heerlijk gezeten, maar op een paar kraanvogels geen wild gezien. We reden weer terug naar de camping en hadden Lars en Fabrice beloofd om nog naar de mud pools te gaan kijken. Jeetje wat stonk het daar. Fenna en Fabrice moesten nog naar het toilet en terwijl we zaten te wachten in de auto rende de kudde bizons dwars het parkeerterrein over. Wat een geweld en wat een grote beesten. Fenna en Fabrice hadden de kudde ook gezien want ze renden op 3 meter afstand langs hun op. Ze kregen van de ranger te horen dat ze zich snel moesten verstoppen in het toilet, of in de auto. Gelukkig kwam iedereen er zonder kleerscheuren vanaf. 

Vanuit de weg zagen we een elk bij onze tent. We konden hem prachtig fotograferen. Wat een mooie dag weer. Nu zijn de mannen aan het koken en hoor ik net dat het eten klaar is. Dus als jullie het niet erg vinden………..

29-07-2019 Yellowstone

https://www.yellowstonenationalparklodges.com/stay/camping/ Bridge Bay campground

29-7-19

Vandaag stond Old Faithfull area op het programma. Vooraf wilden we gaan eten bij de Old Faithfull inn. Dit is een gebouw van 80 jaar oud waarvoor waarschijnlijk een heel bos gekapt is. Omdat we de drukte voor wilden zijn waren we al vroeg op pad. Op nog geen 200 meter afstand van onze camping botsten we bijna op een black bear. We zaten gelukkig veilig in de auto en konden hem van alle kanten bewonderen. Dit was natuurlijk geweldig om te zien. We reden door naar de Old faithfull area en zagen nog diverse elken. Op afstand zagen de Old Faithfull Geiser al spuiten. Dat zou dus betekenen dat hij dat de komende 1,5 uur niet zou doen. Voor ons dus mooi de tijd om te gaan ontbijten. We verwonderden ons over het mooie, stijlvolle gebouw en aten onze buikjes rond. We konden er weer eventjes tegenaan. Intussen begon het wat te betrekken terwijl we naar het schouwspel van de Old Faithfull geiser keken. Wat prachtig was dat toch weer. Omdat het nu toch echt wel dreigde te gaan regenen besloten we om eerst maar eens wat verhalen te uploaden en te checken hoe het met het thuisfront ging. We hadden immers al 4 dagen niets meer van ons laten horen omdat er geen wifi mogelijkheden geweest waren. Helaas kon ik geen verhalen uploaden, maar ik kon wel even met Cheryl wifi bellen en ook van Renee horen dat alles goed was met de hondjes. 

We liepen de route over de boardwalk en verbaasde ons over de mooie kleuren en de heerlijke luchten van de geisers. We zagen aan de overkant van de rivier nog 3 elken grazen.

Daarna wilden we gaan zwemmen bij de fire hole canyon. Hier waren we gisteren al eventjes gaan kijken. Nu konden we er niet opkomen, de weg was afgesloten. We gooiden snel onze plannen om en gingen op een andere plek in het noorden zwemmen. We kwamen langs Mammoth hotsprings en Lars, Fabrice en ik gingen hem bewonderen. De rest bleek wachten in de auto. Na een half uur hadden we het wel gezien en gingen zwemmen. Heerlijk was dat. 

Omdat we dichtbij Gardnier waren besloten we om daar te gaan eten en ontbijt voor morgenvroeg in te slaan. We aten een broodje bij de Subway en vertrokken weer naar de camping. We konden gelukkig bij de Subway de verhalen uploaden, dus het thuisfront kan weer meegnioeten met onze avonturen ?. Onderweg zagen we nog 2 beren op afstand, wat een mooie einde van deze prachtige dag. 

28-07-2019 Yellowstone

https://www.yellowstonenationalparklodges.com/stay/camping/ Bridge bay campground

28-7-19

We stonden vroeg op omdat we vandaag naar Yellowstone gaan. Naar een lekker ontbijt met yoghurt, een gekookt ei en geroosterd brood, begonnen we met alles te pakken. Gelukkig had gister iedereen zijn tas al in gepakt en dat maakt het opruimen een stuk makkelijker. Toen we Yellowstone in reden werden we meteen al begroet door een bizon. Naar maten de rit verder kwam reden we de Lamar valey in en zagen we kuddes bizons en nu werd het toch wel een beetje veel. Toen we verder Yellowstone in reden om naar de camping te gaan waar we vannacht overnachten, zag Fabrice een vrouwelijke elk. Het was even twijfelen of het een hert of een elk was maar toen we goed keken zeiden we tegen elkaar dat een hert nooit zo groot kon zijn. We konden onze ogen niet geloven wat is het toch een prachtig beest. Aangekomen bij de camping hebben we even geluncht met meloen, toen er mensen nog honger hadden trokken we toch maar een lekker zak chips open. We gingen toch vandaag een wandeling maken en dan kan die chips er best bij. Toen we aankwamen bij de trail van de grand prismatic spring overlook hadden we besloten om toch ook maar even de wandeling te doen naar een waterval. Deze was 1,6 mijl en dat hadden we wel over voor een prachtige waterval. Toen we op de helft waren namen Juul en papa even een pauze omdat ze moesten wachten op ons. Ze waren ons aan het opwachten bij een beekje. Opeens riep mama ‘’een wolf’’ snel keken we om en zagen dat het een vos was. De vos trok zich niks van ons aan en liep zo langs ons heen. Dit scheelde misschien 3 meter. De vos had gelukkig al zijn lekkernij gevonden want hij had 2 a 3 eekhoorns in zijn bek. Naar dit spektakel waren we even stil. De rest van de rit hebben we mama geplaagd met haar reactie van de wolf (eigenlijk vos). De waterval was prachtig en naar een kwartier het te hebben bewonderd vonden we het tijd om aan de terug reis te beginnen. Het was 16:45 uur toen we terug kwamen bij de auto. Dit vonden wij erg vroeg en besloten nog even een stukje te rijden naar fire hole river hier waren we een paar jaar geleden geweest en waren toen deze rivier afgegaan. Dit willen we dit jaar ook weer gaan doen. Naar dat we het wel gezien hadden besloten we dat we morgen terug kwamen om deze gevaarlijke rivier aftegaan. We reden nog even naar een plek waar we hoopte een pan te kunnen scoren maar dit lukte helaas niet. Dan maar terug naar de camping. Onderweg zagen we een hoop auto’s stil staan en dit betekend dat er wild rond loopt. Er stonden een hoop mensen buiten de auto, het zou dus niet gevaarlijk moeten zijn. We sprongen snel de auto uit want we konden niet zien wat voor dier het was. Toen we eindelijk zagen wat voor dier het was op 50 meter afstand stond een black bear. We konden prachtige foto’s maken en de beer liet het allemaal toe. in de auto kwam ik met de opmerking van ‘’nu lijken wij wel op de Amerikanen’’. We maken altijd grappen omdat ze vaak uit auto’s stappen terwijl het eigenlijk best gevaarlijk is. Toen we bijna bij de camping waren gaven we een gil. We zagen een elk met gewei. Papa draaide snel om en het bleek dat er 2 waren. We bleven deze keer wel in de auto zitten want de elk was zo groot als de auto en was wel heel dicht bij. Als we onze hand uit de auto staken konden we het dier bijna aanraken. Nu zijn we terug op de camping en praten nog steeds over de ongelovige dag die we vandaag hadden. Nu gaan we lekker avond eten want dat hebben we allemaal wel nodig. Op het menu staat: maiskolven, aardappels uit de vuurkorf en de overgebleven spareribs van Fabrice van gisteren.

Groetjes Fenna

27-07-2019 Cody

https://www.recreation.gov/camping/campgrounds/234611

27-7-19

Voor vandaag was het plan om een lekker rust dagje te nemen. Daarom stonden we lekker laat op en aten we eieren met spek. Daarna deed iedereen iets voor zichzelf, de jongens trapte een balletje, Fenna en Fabrice lazen een boek en Jessie keek een serie. Om een uur of één was het tijd om met de auto de berg op te rijden en een wandeling te maken langs de rivier. Fenna en Fabrice bleven in het huisje en namen voorbereidingen voor het avondmaal. Na een prachtige autorit kwamen we uit bij een camping langs het water waar we gehoopt hadden wat afval te kunnen dumpen. Helaas kon dit niet, we besloten we om hier de wandeling te beginnen. Net de camping af kwamen we onze eerste obstakel tegen… de rivier waar we overheen moesten. Tja hoe gingen we dit dan weer doen? Een stukje de rivier afgedaald te zijn, was er een versmald stuk waar we overheen konden springen. Door de prikkers en struiken moesten we weer terug naar het pad. Zo nu kon de wandeling beginnen zou je denken… Helaas, want na nog geen 100 meter begon het een beetje te druppelen. Maar dat mocht de pret niet drukken, wij zijn niet van suiker. Verderop het pad kwamen we 3 mensen te paard tegen. Hoe waren we door de rivier gekomen, want onze schoenen waren nog droog? Ja daar zijn we heel handig in geworden de laatste tijd. En waar was onze berenspray? In Juul z’n broekzak.. Nee nee dat moesten we echt vasthouden, gister waren ze nog een grizzlybeer tegengekomen en deze was niet bang. Oké oké we zouden hem vasthouden. Waar kwamen we eigenlijk vandaan? The Netherlands. Wat hebben jullie toch met Wyoming, wij hebben ook mensen gehad uit The Netherlands. Nee zei de ander dat was Nepal… Achja, scheelt maar een stukje zullen we maar zeggen. Na nog een paar vragen konden we doorlopen tot het toch wel heel hard begon te regenen. Dan maar omdraaien. Weer terug bij de rivier waren we 5 verzopen katjes en zijn we met schoenen en al de rivier overgestoken. Wat een verschil kan de heen- en de terugweg hebben hé… Terug op de  camping kwamen we de mensen te paard weer tegen ‘’That was a short walk, welkom to Wyoming guys.’’ Dan maar een stukje verder rijden met de auto, gelukkig was dat ook niet saai. De weg ging namelijk over de rivier, tja daar wilde de kinderen ook wel even zelf overheen rijden hè. Terug in het huisje waren Fenna en Fabrice druk bezig met de voorbereidingen van het eten. Fabrice wilde graag trakteren, omdat hij met ons mee mocht op vakantie. Na een heerlijk avondmaal van spareribs, bloemkool en frietjes, kregen we ook nog een heerlijk toetje van vers fruit en yoghurt. Daarna hebben we nog een kop thee gedronken en toen was het bedtijd, morgen gaat de wekker weer vroeg af. 

Groetjes Jessie

26-07-2019 Cody

https://www.recreation.gov/camping/campgrounds/234611

26-7-19

Heerlijk geslapen in onze ranch. Wat zitten we hier toch achteraf, er is geen tv en ook geen telefoonsignaal. Het schijnt overigens dat we wel gebeld kunnen worden. Niet hier, maar wel in andere plekken van Amerika. Zelf bellen naar Nederland is blijkbaar alleen voorbehouden aan Lars. We aten eieren met spek en fruitsalade als ontbijt. Daarna liepen we met zijn allen naar de rivier. Dit was een kleine wandeling van ongeveer een half uur. Lars had aangeboden om ons vanavond te trakteren op een etentje. Als dank voor het mee mogen op deze reis. Fabrice had het zelfde idee, maar wilde morgen voor ons koken. Hij had een heel menu in zijn hoofd en we mochten niet weten wat hij klaar zou gaan maken. Hij gaat er in ieder geval 5 uur voor in de keuken staan. Ik verwacht iets Indonesisch omdat Fabrice Indonesische roots heeft. Om dit maal morgen te kunnen bereiden heeft hij veel ingrediënten nodig, die hij in Cody wil kopen. We spraken af dat we om 3 uur zouden vertrekken. Tot die tijd kon iedereen doen wat hij wilde. Na het avondeten gaan we naar de Nite rodeo in Cody. Ik had ergens in een reisverslag gelezen dat dit een must be is. 

De jongens trapten een balletje op het veld. Lars en Juul probeerde met de achterkant van een gevonden bijl slagbal te spelen. Dat viel nog niet mee. De dames doken in hun boeken, luisterden naar een podcast of speelden een spelletje op hun mobiel. Om 3 uur klokslag vertrokken we. Eerst reden we nog een stukje verder de doorlopende weg in, we waren een beetje nieuwsgierig wat daar te beleven was. Onderweg nog op de dirthroad, merkte Richard op dat we een lekke band hadden. Hij parkeerde de auto snel langs de kant van de weg. Het was super om te zien hoe de mannen de klus klaarden. De een pakte het boekje om uit te pluizen hoe het reservewiel onder de auto uit moest, twee gingen onder de auto liggen om alles los te koppelen, de krik werd erbij gezocht, de sleutel om het wiel los te maken werd in elkaar gezet. En iedereen hielp mee met deze uitdaging. Ik was echt onder de indruk. Richard hoefde bijna niets te doen! Wat een team! Intussen stopte een ranger en vroeg of we hulp nodig hadden. Hij moest even iets wegbrengen en zou later nog wel terugrijden om te kijken of we weg waren. Er stopte een ouder echtpaar om te vragen of alles oké was en er stopte een jonger stel waar we water van kregen. Dat waren dan ook de enige drie auto’s die in dat uur voorbij kwamen. Iedereen stopte en bood hulp aan, hoe gaaf. De ranger kwam later ook nog terug, maar toen zat de reserveband al onder de auto. 

In de band zat een grote scheur en die kon helaas niet meer gemaakt worden. Er was gelukkig in het bandenbedrijf wel een goede tweedehands band te krijgen. Een nieuwe van dit formaat was er niet. Geen punt, de tweedehandse werd er in no-time onder gezet en Richard mompelde: daar deden wij een uur over…. We betaalden 50 dollar en konden weer door. 

Door de lekke band hadden we geen tijd meer om uitgebreid te eten. We spraken met Lars af dat we dit wel een andere keer zouden doen. Geen punt. We aten bij de Pizzahut van het buffet en aten er onze buikjes rond.

Toen was het tijd om naar de Nite-rodeo te gaan. Tja, hoe zal ik deze happening eens beschrijven. Er staan twee podiums tegenover elkaar. In het midden is er een arena. Precies om 8 uur begon het. Een gast vanuit een toren praatte de avond aan elkaar in samenwerking met een cowboy clown in de arena. Eerst kwamen er ruiters te paard met allemaal vlaggen van de sponsoren van Cody. Dit duurde ongeveer 15 minuten. Daarna werd het Amerikaanse volkslied gespeeld en iedereen ging staan en zong mee. Hierna begon de rodeo pas echt. Er waren verschillende activiteiten:

·        cowboys die paarden met lasso’s vingen

·        cowboys die boven op wild bokkende paarden gingen zitten en er vanaf gegooid werden, niet geheel zonder risico.

·        Cowboys die kalveren vingen met hun lasso, er bovenop doken en een stuk touw rondom hun poten draaiden. Niet leuk volgens Fenna.

·        Cowboys die samen kalveren vingen met hun lasso’s, de een rondom de kop van het kalf en de ander rondom de poten. Dit was wel een lastig onderdeel, want dit ging regelmatig fout. 

·        Alle kinderen mochten naar beneden komen om een vlag van een kalf te stelen. Dat was wel komisch om te zien. Eerst moesten ze door de modder rollen tot groot plezier van het publiek. Waarschijnlijk dachten de ouders er anders over. De clown zei dat ze allemaal een gratis souvenir kregen. Ze moesten zand met kun handen pakken en dat in hun zakken stoppen. Ha, ha. Daarna liet men twee kalveren los en moesten de kinderen de vlag stelen. Het was hilarisch om te zien, maar ook hierbij vroegen we ons af of ze van de kids afwilden. Gelukkig ging alles goed. 

·        Cowgirls die een tijdrit reden en zelfs een klein meisje van een jaar of acht, en een klein meisje op een pony, dat was hilarisch om te zien. 

·        De rodeo sloot af met bull-riding. De meeste mannen vielen flink op hun rug, de stier rende boos door de arena. Ook dit was een niet ongevaarlijk item. 

We hebben ons zeer goed vermaakt. We spraken op de terugweg nog volop over de rodeo en keken filmpjes in de auto. Om half twaalf waren we weer terug en keken we nog naar de sterren, we konden de melkweg zien, zo helder is het hier. Nooit geweten dat er zoveel sterren waren. 

25-07-2019 Cody

https://www.recreation.gov/camping/campgrounds/234611

Het was vandaag een lange reis naar Cody. Binnen 3 kwartier was ons kampement weer aan kant en konden we vertrekken. We besloten om niet bij de tenten te gaan ontbijten, maar ergens onderweg. Na een kilometer of 100 stopten we bij een visitorcenter en pikten een picknicktafel in. Het was pas half acht, maar het visitorcenter was al open. We konden er koffie en thee halen. Je mocht een donatie doen voor de koffie en de thee als je wilde. Waar zie je dat tegenwoordig nog? Richard bakte eieren met spek en het was heerlijk. Daarna hup, hup de auto weer in. Na zo’n 300 km vonden we een prachtige picknickplek in een dennenbos compleet met beekje. Daar maakte we onze mega watermeloen (America is big, de watermeloenen ook) soldaat. We waren nog maar net op weg toen we mensen naar een beekje zagen turen. Richard stuurde de auto de berm in. In het beekje stond een moose te drinken en waterplanten te consumeren. Ze bleef heel kalm en trok zich niets van al die aandacht aan. We mochten haar volop fotograferen en waren helemaal happy, wow nu hadden we een moose van dichtbij gezien. Daarna weer de auto in want we wilden zo snel mogelijk naar Cody. Ik wist dat er onderweg een dinosaurus vindplaats was (Red Gulch Dinosaur Tracksite). Dit had ik ergens gelezen in een reisverslag. Je mocht daar zelf zoeken naar fossielen en de gevonden schatten meenemen. Dat was natuurlijk een mooie stop voor onze jeugd. Na een half uurtje druk zoeken hadden we al een flinke buit. Het was daar wel snikheet. Daarnaast stikte het er van de ratelslangen en schorpioenen en vonden we het welletjes. Het toilet wat er bij stond mochten we niet gebruiken tot 26-7. Waarom wisten we niet. Maar de deur was open en de als de nood hoog is en de deur open is het geen probleem het bordje te negeren. Lars en ik kwamen er achter waarom we er nog niet in mochten, maar toen was het al te laat. Met prachtige grijze voetsporen verlieten we het pas geverfde toiletgebouw, oepsie…. Op de terugweg naar de hoofdweg zagen we nog antilopen. In Cody deden we onze boodschappen en gooiden we de tank maar weer eens vol. Toen was het toch echt tijd om naar “onze” ranch in de bergen te gaan. Na 1 uur rijden door een prachtige bergpas (Chief Jozef) moesten we nog 30 minuten rijden over een zandweg voordat we aankwamen. Maar het was het meer dan waard. Wow, wat is dat prachtig. We hadden de code van de voordeur via de mail gekregen. Eenmaal binnen konden we ons geluk niet  op. Een bad, een houtkachel, een wasmachine, een droger, wat wil een mens nog meer? De host en zijn vrouw kwamen nog een praatje maken en gaven aan dat als we iets misten we het maar moesten aangeven. Ze zaten in de grote camper achter het huis. We moesten de deur maar open trekken. Deze ranch hebben we geboekt bij Rec.gov. Hier boeken we ook alle campings. Het zijn achteraf huisjes en campings met meestal geen faciliteiten. Soms is er een host aanwezig, soms ook niet. De host zorgt ervoor dat het huisje of de camping en alles eromheen oké is. Daarvoor in plaats mogen ze vrij kamperen. Een goede deal lijkt me. Fenna en ik maakten de avondmaaltijd klaar. Deze bestond uit spaghetti met veel groenten, rode saus en gehaktballetjes en een salade. Buiten waren de jongens aan het voetballen en hadden de grootste lol. We aten onze maaltijd buiten op. Daarna volgde er nog goede gesprekken en terwijl de mannen de openhaard aanmaakten. This is life ?.