https://www.recreation.gov/camping/campgrounds/251565

31-7-19

Nog wat slaapdronken liep ik naar de bearlocker om mijn toilettas eruit te halen. Behalve voedsel zijn beren ook dol op mijn deo en dagcrème. Het is maar waar je zin in hebt, zullen we maar zeggen. Terwijl ik daar naar toe liep zag ik een elk op 2 meter afstand van de bearlocker staan grazen. Ik besloot om eerst naar het toilet te gaan. Toen ik terugkwam stond hij daar nog steeds en had niet de intentie om te vertrekken. Omdat er overal waarschuwingsbordjes hangen om deze kolossen niet te benaderen, bleef ik op afstand. Richard maakte Juul, Jessie en Lars wakker omdat ze dichtbij sliepen. Juul stak zijn hoofd uit de tent en schrok zich rot. Lars had zijn telefoon in de hand en maakte (waarschijnlijk) de foto van zijn leven. Juul op de voorgrond, kijkend naar de elk en de elk kijkend naar Juul. Echt een geweldige foto!!!!!! Uiteindelijk besloot de elk elders te grazen, en konden we in de bearlocker om ontbijt klaar te maken en tanden te poetsen. 

We pakten onze tentjes in en namen afscheid van Yellowstone. Wat hebben we hier toch weer genoten van deze surrealistische plek. We kunnen er nog steeds niet over uit hoeveel wilde dieren we gezien hebben. In 1 woord: fantastisch.

Onze eerste stop was Grand teton (Lunch tree hill). We maakten er een korte wandeling en dronken er koffie. We hadden even contact met het thuisfront en ik kreeg van Cheryl het advies om Fenna cranberrysap te laten drinken. Helaas hadden ze dat daar niet, maar de aardige kassière haalde uit de personeelskantine een glas. Erg lief.

De volgende stop was T.A. Moulton Barn. Deze schuur had ik op Google earth gevonden. Ik wilde hier graag een foto maken. Blijkbaar hebben ze in China deze plek ook ontdekt want er liepen genoeg Chinezen. Compleet met parasol (je zou maar eens bruin worden) en doeken voor de mond (je zou maar eens een stofje binnen krijgen). Blijkbaar niet een echt resistent volk.

De laatste stop was de verplichte bij het toegangsbord van het park. Daar maak ik de kids altijd weer blij mee ?.

Daarna begonnen we aan de lange reis naar ons huisje in de bossen. Via een karrenpad van minstens 10 km, kwamen we aan. Het huisje en de plek zagen er van buitenaf fantastisch uit. Ik zeg nadrukkelijk van buitenaf…. Eenmaal binnen werden we welkom geheten door heel veel kevers. Ze zaten overal, op de grond, de muren, de gordijnen en het plafond. Verder vonden we in een kast een dode muis in een klem. Nu hebben we in onze buurt best wel veel last van muizen (het voordeel van een beetje buitenaf wonen), maar hier is dit toch anders. Daarbij lag de muis er al een tijdje en rook niet echt fris. Verder was het huisje zeer vies. Ik weet niet of er nog iemand moet eten, dus ik laat de details maar achterwege. Ik maakte er foto’s van om een klacht in te dienen. We kwamen er ook achter dat we het toilet moesten delen met iedereen die hier voorbij komt. Blijkbaar is het hier een gewoonte om op het toilet van de buren te gaan zitten kakken. Rare gewoonte overigens, vinden wij.

In ieder geval besloten we om de tenten voor vannacht op te zetten en hier morgen niet te blijven. We reden naar Logan en gingen bij de Panda Expres eten en plannen smeden voor morgen. Richard wist een museum, en ik een mooie wandeling. We belden naar rec.gov. om door te geven dat het huisje knudde was. De dame van rec.gov vertelde dat ze niets voor ons kon doen. Ja, die kakkerlakken en de dode muis…..nee, bah dat was niet leuk nee. Ze kon ons maar 50 dollar terug geven en de zaak cancelen. Ik gaf aan dat dit maar een fractie van de huurkosten waren en ik het er niet mee eens was. We moesten naar de host (die er niet is hier) en reclameren bij Logan Ranger station. Na 16 minuten duur bellen (ik kan blijkbaar wel bellen naar de USA, raar maar waar) liet ik het erbij. We reden weer terug naar ons huisje en doken de tenten in. Toen ik niet sliep stopte er een auto. Een familie dook “ons” toilet in. In ben intussen het gezeik zat!