https://www.recreation.gov/camping/campgrounds/234611

Het was vandaag een lange reis naar Cody. Binnen 3 kwartier was ons kampement weer aan kant en konden we vertrekken. We besloten om niet bij de tenten te gaan ontbijten, maar ergens onderweg. Na een kilometer of 100 stopten we bij een visitorcenter en pikten een picknicktafel in. Het was pas half acht, maar het visitorcenter was al open. We konden er koffie en thee halen. Je mocht een donatie doen voor de koffie en de thee als je wilde. Waar zie je dat tegenwoordig nog? Richard bakte eieren met spek en het was heerlijk. Daarna hup, hup de auto weer in. Na zo’n 300 km vonden we een prachtige picknickplek in een dennenbos compleet met beekje. Daar maakte we onze mega watermeloen (America is big, de watermeloenen ook) soldaat. We waren nog maar net op weg toen we mensen naar een beekje zagen turen. Richard stuurde de auto de berm in. In het beekje stond een moose te drinken en waterplanten te consumeren. Ze bleef heel kalm en trok zich niets van al die aandacht aan. We mochten haar volop fotograferen en waren helemaal happy, wow nu hadden we een moose van dichtbij gezien. Daarna weer de auto in want we wilden zo snel mogelijk naar Cody. Ik wist dat er onderweg een dinosaurus vindplaats was (Red Gulch Dinosaur Tracksite). Dit had ik ergens gelezen in een reisverslag. Je mocht daar zelf zoeken naar fossielen en de gevonden schatten meenemen. Dat was natuurlijk een mooie stop voor onze jeugd. Na een half uurtje druk zoeken hadden we al een flinke buit. Het was daar wel snikheet. Daarnaast stikte het er van de ratelslangen en schorpioenen en vonden we het welletjes. Het toilet wat er bij stond mochten we niet gebruiken tot 26-7. Waarom wisten we niet. Maar de deur was open en de als de nood hoog is en de deur open is het geen probleem het bordje te negeren. Lars en ik kwamen er achter waarom we er nog niet in mochten, maar toen was het al te laat. Met prachtige grijze voetsporen verlieten we het pas geverfde toiletgebouw, oepsie…. Op de terugweg naar de hoofdweg zagen we nog antilopen. In Cody deden we onze boodschappen en gooiden we de tank maar weer eens vol. Toen was het toch echt tijd om naar “onze” ranch in de bergen te gaan. Na 1 uur rijden door een prachtige bergpas (Chief Jozef) moesten we nog 30 minuten rijden over een zandweg voordat we aankwamen. Maar het was het meer dan waard. Wow, wat is dat prachtig. We hadden de code van de voordeur via de mail gekregen. Eenmaal binnen konden we ons geluk niet  op. Een bad, een houtkachel, een wasmachine, een droger, wat wil een mens nog meer? De host en zijn vrouw kwamen nog een praatje maken en gaven aan dat als we iets misten we het maar moesten aangeven. Ze zaten in de grote camper achter het huis. We moesten de deur maar open trekken. Deze ranch hebben we geboekt bij Rec.gov. Hier boeken we ook alle campings. Het zijn achteraf huisjes en campings met meestal geen faciliteiten. Soms is er een host aanwezig, soms ook niet. De host zorgt ervoor dat het huisje of de camping en alles eromheen oké is. Daarvoor in plaats mogen ze vrij kamperen. Een goede deal lijkt me. Fenna en ik maakten de avondmaaltijd klaar. Deze bestond uit spaghetti met veel groenten, rode saus en gehaktballetjes en een salade. Buiten waren de jongens aan het voetballen en hadden de grootste lol. We aten onze maaltijd buiten op. Daarna volgde er nog goede gesprekken en terwijl de mannen de openhaard aanmaakten. This is life ?.