https://www.redlion.com/co/aurora/red-lion-inn-suites-denver-airport

Na een lange tijd van voorbereiding is onze reis vandaag dan toch eindelijk begonnen. 6 weken geleden kwam Fenna op het heldere idee om een Airbnb in Brussel te boeken. Reden was dat de vierdaagse op vrijdagochtend door ons dorp komt en vlak voor onze wijk zich opsplitst in 50 en 30/40 km. Voor ons is er geen mogelijkheid om te ontsnappen en zijn wij noodgedwongen verplicht om in de wijk te blijven. Dat klinkt erger dan het is, want meestal gaan we helpen bij Henriette om soep in te schenken voor de wandelaars. Dat is erg leuk om te doen. Maar als je net die dag op dat moment weg wil is het andere koek. Dus zijn we gisteravond bepakt en bezakt vertrokken. We aten nog samen met de moeder van Lars en ruimden de laatste spullen op. De laatste week bestond voornamelijk in puimruimen en poetsen want Cheryl en Erwin en kids komen in ons huis. Zij zorgen voor Pink en genieten van het Beerse. Later in de vakantie neemt Stijn (een vriend van Juul) het over. Floyd mag bij Renée logeren waar hij het prima heeft. Dank je wel allemaal dat jullie dit voor ons willen doen!!!!

De weg naar Brussel was lang en vol. We zaten letterlijk als een haring in een tonnetje. Met een dakzak bovenop de auto en megaveel koffers en tassen. 18 in totaal maar liefst. Maar ja, we gaan dan ook kamperen. Aangekomen in Brussel zagen we dat er een flinke deuk in het dak van de auto zat. Oeps. Gelukkig kon Juul met een flinke klap de deuk er weer uit krijgen. Alle koffers en schoenen hebben we keurig in de hal gezet. We hebben allemaal hier een privékamer behalve Juul. Die mocht voor de gelegenheid bij Fenna en Fabrice slapen. Zo dadelijk om 8 uur krijgen we een ontbijtje en dan hijsen we de koffers weer op het dak en in de auto. Op naar BRU…….op naar DEN…….

Onze vlucht verliep redelijk goed. Fenna’s boardingpass kon ik thuis niet uitprinten maar dat was in Brussel zo verholpen. We kregen te horen dat het vandaag een erg drukke dag was en kregen het advies om zsm naar de gate te gaan. Daarna volgde een lange tijd van wachten. Juul moest in Keflavik een extra controle. Hij moest met de security mee. Terwijl wij 20 minuten op hem zaten te wachten,   kwam er een appje van hem binnen dat hij al weer bij de volgende gate was. Blijkbaar was er nog een uitgang en konden we niet zien dat hij daar doorgeen gekomen was. Toen nog acht uur vliegen naar Denver. Daar kreeg Fabrice een kruis op zijn pas. We werden er een beetje lacherig van… Blijkbaar kwam dit omdat hij voor het eerst in de USA was. Na tig controleposten (je komt de USA niet echt gemakkelijk binnen) mochten we dan toch de luchthaven verlaten en op zoek gaan naar de auto. Hier weer een hele tijd wachten….. Na een half uur kwam er een enorm bakbeest  (GMC) aanrijden. Hiermee zijn we erg in onze nopjes. We kunnen hier onze tassen en koffers ruim in kwijt. Daarna was het nog even zoeken omdat mijn Tomtom (traditiegetrouw) er geen zin in had. Nu staan wel de pinpoints erop, maar laat de satelliet het afweten. We zien morgen wel. Het hotel waar we verblijven zou voor een rolbed zorgen. Ik kreeg een aftands ding mee waar de veren er zowat uitstaken. Erg  serieus namen ze mijn klacht niet, ze hadden niets anders. Voor mijn collegacursusten van de HAN…alle facetten van de roos van Leary gedaan, maar geen resultaal. Het personeel bleef me vertellen dat ik het hiermee moest doen. Ik heb hem teruggebracht en aangegeven dat ik een negatieve recente zou schrijven, maar ook hier waren ze niet gevoelig voor. Straks krijg ik nog een onderhoud met de manager, we zullen zien. Lars had een profisorisch bed gefabriceerd en bood aan daar te slapen. Maar dat was me de eer te na en ik heb echt heerlijk geslapen op de grond. Kan ik vast wennen aan het kamperen.  Intussen is de volgende dag al aangebroken en begint iedereen wakker te worden.  Vandaag gaan we spullen inslaan en de auto ruilen voor de definitieve en dan gaan we morgen pas echt genieten..