https://manitousprings.org/park-row-lodge/

14-8-19

We hadden vandaag een paar opties om te gaan doen. Als er meerdere mogelijkheden zijn, proberen we de kids er ook bij te betrekken. Dat we naar het air force academy zouden gaan was al een feit. Richard had deze thuis al gezien en wilde daar erg graag naar toe. Ons tweede deel van de dag stond nog open. De kids wilden graag naar een goudmijn. We besloten om eerst naar de air force academy te gaan. Bij de noordepoort aangekomen werden we tegengehouden door een soldaat. We moesten eerst toestemming regelenen bij de zuiderpoort. Wij daar naartoe. We moesten allemaal ons paspoort inleveren en van Richard (omdat hij de bestuurder van de auto was) nog een foto. Uiteindelijk geloofden ze wel in onze eerlijkheid en kregen we het felbegeerde papiertje. Toen moesten we weer terug naar de noorderpoort. De soldaat herkende ons nog en we mochten door. Als eerste gingen we naar het visitorcenter. We verbaasden ons erover dat er speciaal hiervoor een megagroot visitercentor was opgezet. Dat is iets wat in Nederland ondenkbaar zou zijn. Je kon er souvenirs kopen en meelopen met een tour. We liepen met de pensioneerde Jim mee, die zelf piloten opgeleid had. Uiteindelijk kwamen we bij ons doel aan: de kapel. Jim vertelde dat het 3 miljoen dollar gekost had om de kapel te bouwen. De kapel lekt al vanaf het begin, waardoor het orgel niet functioneert. Vanaf november gaat het in de renovatie. Kosten: 160 miljoen!! We bedankten Jim voor de rondleiding. Hij vroeg nog op de valreep of Fabrice interesse was om opgeleid te worden. Hij was altijd op zoek naar goede mensen. Helaas voor Jim ging hem dat niet worden.

De kapel bestaat uit verschillende onderdelen. Het bovenste gedeelte is voor de protestanten. In de kelder is de kerk voor de katholieken, de joden en de boeddhisten. Ook voor de andere geloven is er een kerk, binnen deze kapel, maar voor ons niet toegankelijk. Jim vertelde dat er ook een gebouw was waar we konden eten. Ook de rekruten zouden daar eten. Omdat intussen de inwendige mens wel wat lustte, gingen we opzoek naar dat gebouw. Groot was onze verbazing dat er een pizzeria, een hamburgertent en een broodjeszaak (waarvan de namen jullie vast wel kunnen raden) inzaten.

Na de lunch reden naar de Mollie Kathleen gold mine. Een kilometer of 10 verderop is een nog werkende goudmijn (Cripplecreek) maar voor die tour waren we te laat. Mollie wist wel van wanten van de prijzen, 25 dollar per persoon voor een rondleiding. We vonden dit wel al te gortig. Ik bedacht dat de kids het waarschijnlijk wel leuk zouden vinden om te gold pannen. Dat was ook zo. In Victor konden we dat bij het plaatselijke museum doen. Richard ging een dutje doen in de auto, terwijl wij op goudjacht gingen. We mochten voor 7 dollar PP een uurtje gold pannen. Ze vonden het geweldig. Behalve goud kon je ook kleine edelsteentjes vinden in de modder. We vonden heel veel mooie steentje en fool gold. Ik had 2 ieniemienie stukjes goud gevonden. Juul wil thuis van het fool gold proberen een ring te maken voor zijn zusters.

Onderweg kochten we een extra koffer voor onze spullen. Hoe we dat alles ooit in onze grote rooie moeten krijgen is me een raadsel. Op de heenweg zaten we immers al als haringen in een tonnetje en nu komt er nog een grote koffer bij…

Het avondeten deden we bij de Tacobell. Hierna deed iedereen waar hij zin in had. Ik merk dat we weer zin hebben om naar huis te gaan. We hebben zoveel indrukken opgedaan dat we er moe van zijn geworden. Op een positieve manier welteverstaan.